آزمایش جدید در دانشگاه كمبریج؛
سفر در زمان با کمک درهم تنیدگی کوانتومی!
به گزارش هوا فضا، محققان دانشگاه کمبریج در آزمایشی نشان دادند اگر بتوان با دستکاری درهم تنیدگی کوانتومی در زمان به عقب بازگشت، میتوان اتفاقات را تقلید کرد.
به گزارش هوا فضا به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، این امر کانسپت محوری در کوانتوم مکانیکی است که ذرات با کمک آن به صورت تفکیک ناپذیری بهم متصل می شوند. درهم تنیدگی کوانتومی یک پدیده بنیادی و جالب در حوزه مکانیک کوانتومی است و زمانی اتفاق می افتد که دو ذره یا بیشتر به روشی به یکدیگر مرتبط می شوند که وضعیت یکی از آنها بدون تشریح وضعیت دیگری (حتی با وجود فاصله زیاد بین آنها) ممکن نیست. این بدان معنا است که خصوصیت های یک ذره مانند حرکت یا قطبش آن به خصوصیت های دیگری وابسته است. دیوید آرویدسون شوکور از لابراتوار هیتاچی کمبریج در اینباره می گوید: تصور کنید می خواهید هدیه ای برای فردی بفرستید. باید آنرا زودتر بفرستید تا مطمئن شوید بموقع به دستش می رسد. اما یک روز دیرتر لیست هدیه های مورد علاقه او را می یابید. ازاین رو در این سناریو ترتیب وقایع زمانی، نمی توان هدیه را بموقع رساند. حال تصور کنید میتوان آن چه را که فرستاده اید با اطلاعاتی که بعدا از لیست هدایای مورد علاقه به دست آورده اید، تغییر دهید. در شبیه سازی که انجام دادیم با دستکاری درهم تنیدگی کوانتومی نشان دادیم چطور می توان اعمالی که قبلا انجام شده اند را تغییر داد تا نتیجه نهایی برحسب دلخواه کاربر باشد. ذرات درهم تنیده در ابر وضعیت ها به وجود می آیند. این بدان مفهوم است که تا وقتی که اندازه گیری انجام نشود، هر ذره مقدار مشخصی برای خواص خود ندارد. در عوض، دارای توزیع احتمالی از مقادیر امکان دارد. با عنایت به این حقیقت که دو ذره می توانند حتی در صورت جدا شدن از هم به تعامل ادامه دهند، فیزیک کوانتومی چاره منحصر به فردی برای سفر در زمان عرضه می دهد. به قول نیکول یونگر هالپرن، محقق مؤسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) و دانشگاه مریلند، آن چه دانشمندان پیشنهاد می کنند درهم تنیدگی دو ذره است. ذره نخست همانی است که در یک آزمایش به کار می رود و در مرحله بعد اطلاعات جدیدی به دست می آورد که به آزمایشگران اجازه می دهد دومین ذره را دستکاری کنند تا وضعیت گذشته ذره نخست را تغییر دهد. این فرآیند می تواند نتیجه آزمایش را تغییر دهد و گذشته را به حال پیوند بزند. سپس نظریه پردازان مترولوژی کوانتومی را به مدل خود مرتبط کردند تا آنرا به فناوری ارتباط دهند. یک آزمایش معمول اندازه شناسی کوانتومی شامل تابش فوتون ها به یک شی مورد نظر و سپس ثبت آنها با یک نوع دوربین منحصر به فرد است. فوتون ها باید پیش از رسیدن به نمونه به روش خاصی آماده شوند تا این آزمایش موثر باشد. محققان نشان دادند که حتی اگر راه بهینه برای آماده سازی فوتون ها را بعد از رسیدن به نمونه کشف کنند، باز هم می توانند از شبیه سازی های سفر در زمان برای تغییر فوتون های اصلی استفاده نمایند. آرویدسون شوکور در این باره می گوید: ما یک ماشین سفر در زمان را پیشنهاد نمی نماییم، بلکه هدف ما فرو رفتن عمیق در مبانی مکانیک کوانتومی است. این شبیه سازی ها به فرد اجازه نمی دهد که به گذشته برگردد و آنرا تغییر دهید، اما به او اجازه می دهد با رفع مشکلات روز گذشته، فردایی بهتر بسازد.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب