پژوهشی نوین برای گسترش آموزش در دنیای دیجیتال
آموزش تلفیقی، پل جدیدی بین شیوه های سنتی و مدرن یادگیری
به گزارش هوا فضا، در عصر تحول دیجیتال، شیوه های آموزشی گرفتار تغییرات قابل ملاحظه ای شده اند. استفاده از تکنولوژی های جدید و ادغام آنها با روش های سنتی، دنیای آموزش را متحول کرده است و این تغییرات، مبحث خیلی از پژوهش های علمی قرار گرفته اند.
به گزارش هوا فضا به نقل از ایسنا، آموزش تلفیقی، نگاهی است که در آن آموزش حضوری و آنلاین با یکدیگر ترکیب می شوند. این شیوه به دانشجویان کمک می نماید تا با استفاده از ابزارهای دیجیتال و روش های سنتی، به یادگیری عمیق تر دست یابند. تحولاتی چون گسترش فناوری اطلاعات و نیازهای جدید دانشجویان سبب شده تا دانشگاه ها به دنبال شیوه هایی انعطاف پذیرتر برای عرضه آموزش باشند. با این وجود، تجربه های گذشته نشان داده است که آموزش صرفا آنلاین نتوانسته به صورت کامل جایگزین آموزش حضوری شود. بنابراین، ظهور آموزش تلفیقی تلاشی است برای رفع نقصهای هر دو روش و عرضه یک تجربه یادگیری جامع تر.
نیاز به روش های نوآورانه آموزشی در جریان همه گیری کرونا بیشتر از پیش احساس شد. دانشگاه ها مجبور شدند در فضایی پرچالش، راه های جدیدی برای ادامه آموزش پیدا کنند. ترکیب آموزش سنتی و مجازی در این دوران، فرصتی بود برای آزمایش و گسترش روش های تلفیقی. این شیوه، علاوه بر کاهش محدودیت های زمانی و مکانی، به دانشجویان امکان داد تا در مسیری منعطف تر و هدفمندتر آموزش ببینند.
در این خصوص، زهرا رشیدی، پژوهشگر مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی، تحقیقی را با هدف بررسی تجربه دانشگاه های پیشرو در حوزه آموزش تلفیقی انجام داده است. او با مطالعه دانشگاه هایی از کشورهای مختلف، کوشیده تا آموزه هایی برای بهبود نظام آموزش عالی ایران عرضه نماید.
برای انجام این پژوهش، رویکرد کیفی و روش مطالعه تطبیقی انتخاب گردید. دانشگاه هایی نظیر بوستون در آمریکا، یورک در کانادا، منچستر در انگلستان، آموزش هنگ کنگ و دانشگاه باز مالزی به علت عملکرد برترشان در آموزش تلفیقی مورد بررسی قرار گرفتند. این انتخاب با عنایت به گزارش های معتبر و معیارهایی چون رتبه بندی جهانی، دسترسی به داده ها و تنوع جغرافیایی انجام شد. سپس داده ها بر مبنای الگویی چهار مرحله ای تحلیل شدند و ساختارهای آموزشی، شیوه تدریس و ابزارهای فناوری این دانشگاه ها به دقت بررسی گردید.
نتایج نشان دادند که تمامی این دانشگاه ها تعریفی روشن و دقیق از آموزش تلفیقی دارند و بر توسعه زیرساخت های فناوری، پشتیبانی آموزشی و طراحی شیوه های تدریس نوآورانه تاکید دارند. در دانشگاه های مورد مطالعه، تعامل بین استادان و دانشجویان هم در فضای حضوری و هم در فضای آنلاین تقویت شده است و ابزارهای دیجیتال بعنوان مکملی برای جلسات حضوری استفاده می شوند.
علاوه بر این، این دانشگاه ها از ارزشیابی های متنوعی برای ارزیابی کیفیت دوره ها استفاده می نمایند. بعنوان مثال، ارزیابی های تکوینی که در طول دوره انجام می شوند، به بهبود یادگیری و بازخورد بهتر دانشجویان کمک کرده اند. همینطور برنامه های پشتیبانی متناسب با نیازهای فرهنگی و اجتماعی هر دانشگاه طراحی شده است.
یکی از نکات مهم این پژوهش که نتایج آنرا فصلنامه «پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی» متعلق به مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی منتشر نموده است، تاکید بر استفاده از ابزارهای دیجیتال و ایجاد محیط هایی برای تعامل سازنده است. آموزش تلفیقی با استفاده از این ابزارها، فضایی برای یادگیری مشارکتی فراهم می آورد که در آن دانشجویان نه تنها اطلاعات را دریافت می کنند، بلکه با همکاری هم کلاسی ها و استادان، درک عمیق تری از مطالب پیدا می کنند.
این یافته ها برای دانشگاه های ایران اهمیت زیادی دارند، چونکه می توانند به بهبود برنامه های آموزشی کمک کنند. با استفاده از تجربه های جهانی، دانشگاه های ایرانی می توانند آموزش تلفیقی را به روشی کارآمدتر و متناسب با نیازهای بومی اجرا کنند. بخصوص در حالی که زیرساخت های فناوری در کشور درحال توسعه است، این رویکرد می تواند به کاهش چالش های فعلی کمک نماید.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب